Deklaracja
W sytuacji
kryzysu kapitalizmu stan zdrowia społeczeństw znacząco pogorszył się w całej
Europie, tak z powodu kryzysów ekonomicznego, ekologicznego i społecznego,
zwiększających nierówności społeczne.
W ubiegłym
roku kryzys w Europie uległ zaostrzeniu. Rozpoczyna się w Europie kolejny
kryzys bankowy: polityki zaciskania pasa, prowadzone wspólnie we wszystkich
krajach, prowadzą do powszechnej recesji, a w Grecji i niektórych innych
krajach - do prawdziwej depresji gospodarczej.
Europejscy
liderzy krok za krokiem zaostrzają politykę zaciskania pasa, dążąc do tego, by
- poprzez ratyfikację tzw. Paktu Fiskalnego oraz Europejskiego Mechanizmu
Stabilizacji (ESM) - nie było już od niej odwrotu.
Dług
publiczny, bezrobocie, nierówności społeczne, ubóstwo - rosną w alarmującym
tempie.
Mówi się, że
cięcia budżetowe są nieuniknione, i że dług jest nieuchronną koniecznością.
Wszędzie stały się pretekstem do niesłychanie ostrych ataków na publiczne
systemy opieki zdrowotnej i społecznej, oraz przeciwko prawom socjalnym
ludności. Grecja, która jest sztandarowym przypadkiem w całej Europie, przeżywa
bezprecedensowy kryzys humanitarny. Kraje Europy Południowej i
Środkowo-Wschodniej są dziś najbardziej dotknięte efektami tej polityki.
Programy
oszczędności budżetowych w sferze ochrony zdrowia i opieki społecznej są
wprowadzane pod naciskiem ponadnarodowych koncernów branży zdrowotnej oraz
prywatnych towarzystw ubezpieczeniowych.
Te
korporacje odgrywają główną rolę:
- w
destrukcji praw socjalnych, umów zbiorowych i praw związkowych (takich jak
negocjacje zbiorowe, swoboda działalności związkowej, warunki pracy, itp.),
- w
redukowaniu płac oraz obniżaniu proporcji wynagrodzeń w PKB (co dodatkowo
zaostrzy nowy europejski mechanizm nadzoru gospodarczego i kontroli tzw. „jednostkowych
kosztów płac"),
- oraz w
rozszerzaniu niepewnych warunków pracy (powrót do dniówek, ogromne nasilenie
pracy tymczasowej, fałszywe „wolne zawody” w postaci tzw. pracowników
samozatrudnionych, itp.).
Owe polityki
zaciskania pasa, niszczące usługi publiczne w dziedzinie zdrowia i opieki
społecznej i dotyczące wszystkich ludzi objętych ubezpieczeniami społecznymi,
uderzają w szczególności w określone kategorie obywateli:
▪ w kobiety
- stanowiące ogromną większość zatrudnionych w sferze usług publicznych,
zajmujące najbardziej niepewne rodzaje etatów, zwalniane w pierwszej kolejności
przy zamykaniu szpitali, żłobków, ośrodków pomocy dla niepełnosprawnych,
wykonujące lwią część tzw. „pracy na rzecz reprodukcji społecznej", którą
polityki zaciskania pasa masowo przesuwają do sfery gospodarstw domowych;
▪ w osoby
chore - obarczane coraz to nowymi opłatami; osoby niepełnosprawne - autentyczne
ofiary kryzysu, wykluczone nie tylko z pracy, ale również z placówek, których
zadaniem jest niesienie im pomocy;
▪ w
migrantów - osoby bez dokumentów, często wykluczone
z systemów opieki zdrowotnej i opieki społecznej.
Polityki te
wymagają odpowiedniej reakcji w każdym kraju, ale także skoordynowanych działań
personelu służby zdrowia, pacjentów, wszystkich obywateli. A to z kolei wymaga
wspólnego wykorzystywania doświadczeń z walk w różnych krajach w obronie
publicznej służby zdrowia i publicznych ubezpieczeń społecznych, wspólnego
organizowania konkretnej solidarności w czasie protestów, wspólnej refleksji
nad metodami budowy międzynarodowych inicjatyw w obronie powszechnej, równej
dla wszystkich i solidarnej publicznej służby zdrowia.
Po konferencji
w Nanterre (Francja), która odbyła się w dniach 12 i 13 maja 2012 r., jej
uczestnicy - działacze związków zawodowych, partii
politycznych i organizacji pozarządowych walczących w obronie służby zdrowia i
opieki społecznej, broniących systemu publicznej służby zdrowia o wysokim
standardzie w całej Europie - opowiedzieli się za:
▪ budową
europejskiej przestrzeni wymiany informacji, mobilizacji i działań przeciwko
prywatyzacji systemów ochrony zdrowia i opieki społecznej - otwartej dla tych
wszystkich, którzy chcą działać przeciwko cięciom budżetowym kosztem zdrowia
społeczeństw oraz regresu w sferze praw socjalnych i opieki społecznej;
▪ wdrażaniem
europejskiego programu alternatywnego wobec neoliberalnych rozwiązań, który
broniłby systemów zdrowia publicznego i opieki społecznej jako powszechnych
dóbr użyteczności publicznej, które nie mogą dalej służyć pomnażaniu zysków
prywatnych akcjonariuszy firm branży zdrowotnej i społecznej; program taki
zakłada równy dostęp dla wszystkich obywateli do usług zdrowotnych,
nieodpłatność opieki zdrowotnej, demokrację sanitarną oraz promowanie ich
publicznego, zbiorowego finansowania;
▪ obywatelskimi
audytami długu publicznego, zwłaszcza jeśli chodzi o szpitale, instytucje
społeczne i zakłady opieki społecznej, ze szczególnym podkreśleniem
konsekwencji długu dla sytuacji kobiet;
▪ zorganizowaniem
stałej sieci wymiany informacji w zakresie inicjatyw i protestów przeciwko
prywatyzacji systemów służby zdrowia i ubezpieczeń społecznych, jak również
przeciwko wszelkim opłatom z tytułu kosztów leczenia, które ograniczają
powszechny dostęp obywateli do opieki zdrowotnej;
▪ organizacją
skoordynowanych konferencji prasowych związanych z niniejszą deklaracją w dniu
5 czerwca 2012 r. i apelem solidarności ze społeczeństwem Grecji;
▪ organizacją w każdym
kraju Tygodnia akcji europejskiej na rzecz prawa do zdrowia społeczeństw i
przeciwko niszczeniu publicznej służby zdrowia oraz jej urynkowieniu w dniach
od 1 do 7 października 2012 r.;
▪ wysłaniem delegacji
z każdego kraju do „Białego Miasteczka Europejskiego” w Warszawie w czasie
wspomnianego Tygodnia akcji;
▪ organizacją kolejnej
konferencji europejskiej w dniu 7 października 2012 r. w Warszawie;
▪ koordynacją kampanii
informacyjnej ze wspólnymi plakatami i wspólna petycją.
Uczestnicy
konferencji - świadomi, iż działania na rzecz
publicznego systemu ochrony zdrowia i powszechnej opieki społecznej nie mogą
być wyłączną domeną personelu służby zdrowia i stowarzyszeń obrony publicznej
służby zdrowia, i że sprawa ta dotyczy całego społeczeństwa:
▪ pragną włączyć ten
specyficzny sektor walki w nurt wszystkich inicjatyw mających na celu
organizowanie nowej europejskiej przestrzeni publicznej, pozwalającej prowadzić
stałą kampanię w obronie podstawowego prawa, jakim jest dostęp do
publicznych, powszechnych usług w zakresie ochrony zdrowia.
▪ wpisują się w
europejską kampanię na rzecz odrzucenia ratyfikacji tzw. Paktu Fiskalnego oraz Europejskiego Mechanizmu
Stabilizacji.
Nanterre,
13 maja 2012 r.
Coordination des comités de défense des hôpitaux de
proximité France - SUD France
- Pologne OZZPIP - People Health’s
Movement Grèce - OENTE Grèce USB Italie - MATS Espagne – PCF France –
Solidaires France - PPP Pologne – CNE Belgique - RSB Allemagne - ΑΡΣΙ Grèce – LSNPUM Paris – CADTM – ΣΕΜΙΣΕΑ Grèce
– CAS Espagne - MMF France - Lup-Loz Slovaquie – FASE
France – USP France - Plate Forme Mouvements Sociaux Belgique - Femmes contre
la dette Grèce - CADAC France - People before profit Irlande - Les Alternatifs
France - Août 80 Pologne.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire